دو قوميت سيستاني و بلوچي در اين استان وجود دارد؛ قوم سيستاني به زبان فارسي با گويش سيستاني و قوم بلوچي به زبان بلوچي صحبت مي‌كنند دين قوم سيستاني اسلام و مذهب‌شان شيعه بوده و بلوچ‌ها نيز پيرو اسلام و عموما سني مذهب هستند.
بلوچ‌ها در زاهدان، خاش، سراوان، ايرانشهر، نيك‌شهر، چابهار، سرباز، كنارك، دلگان، سيب و سوران، قصر قند و فنوج و سيستاني‌ها در شهرستان‌هايي همچون زابل، زهك، نيمروز، هامون و هيرمند سكونت دارند.
پيراهني راسته، گشاد و جادار، شلواري پرچين، پيراهن چهل تريز، باسكت يا جليقه، سربند يا لنگته، قبا و جوقه (نوعي كت بادوام و بسيار گران) لباس مردان سيستان را تشكيل مي‌دهد.
لباس محلي بلوچي‌ها شامل پيراهن يقه باز، لباده بلند، دستار سفيد، كمربند ضخيم و جفت جوراب دستبافت است، زنان بلوچي نيز از پيراهن بلند با يقه‌باز استفاده كرده كه آن را با دستار بزرگى مى‌پوشاند. اين زنان از كفش‌هاي شبيه به كفش مردها استفاده مي‌كنند، ولى بيشتر اين زنان با پاى برهنه راه مى‌روند و بعضى هم با جوراب رفت و آمد مى‌كنند.
صنايع دستي و سوغات
سوزن‌دوزي، سكه‌دوزي و شيريني لندو از معروف‌ترين صنايع دستي و سوغات اين استان است.