نگاهي بر عجايب ديدني سيستان و بلوچستان ، سيستان و بلوچستان يكي از بخش‌هاي تاريخي ايران است. اين بخش كه از نظر توسعه جز محروم‌ترين مناطق ايران است داراي ديدني‌ها و اماكن تاريخي است كه كمتر مورد توجه واقع شده‌اند.
سرزمين باستان
يك باور قديمي مي‌گويد سيستان و بلوچستان يازدهمين سرزميني است كه اهورامزدا آفريده است. اين سرزمين باستاني در ادوار مختلف داراي اسامي گوناگون بوده است: سيوستان، سكستان، سيستن، ماساژت، آريا پليس، درانگيانا، زرنگ، زرنج، نيمروز يا نصف النهار، زاول، زابل و ده‌ها نام ديگر.
فواره‌هاي گِلي
گلافشان يكي از شگفت انگيز‌ترين پديده‌هاي سيستان و بلوچستان است. سه گلافشان اين منطقه در «دشت كهير» واقع شده كه دوتاي آن‌ها به شكل تپه و ديگري به شكل آتشفشان است.
ناف دريا
مردم محلي به اين نوع پديده ناف دريا يا بولوبولو مي‌گويند. در هنگام فعاليت گل افشان‌ها صداهايي شبيه شليك تفنگ به گوش مي‌رسد. ارتفاع گل افشان‌هاي چابهار يا گل فشان تنگ، حدودا۲۰ متر و قطر دهانه آن ۱۲ متر است.
بعضي گل افشان‌ها از دامنه‌هاي خود نيز گل متصاعد مي‌كنند اما گل افشان تنگ تنها از دهانه خود اين عمل را انجام مي‌دهد.
شهر باستاني ۵هزار ساله
شهر سوخته سيستان و بلوچستان قدمت‌اش به ۳۲۰۰ سال قبل از ميلاد مسيح باز مي‌گردد.
ساحل صخره‌اي (درياي بزرگ)
در اين ساحل پديده موج فشان را مي‌توان ديد. در فصل مرداد و مصادف با وزش بادهاي موسمي ارتفاع اين امواج به ۱۵ متر مي‌رسد.
روستاي تيس
روستاي تيس با قدمتي حداقل ۲۳۰۰ ساله در دوران هخامنشيان از بندر‌هاي مهم ايران در درياي مكران بود. اين روستا در استان سيستان و بلوچستان قرار دارد و درناحيه‌اي كوهپايه‌اي در شمال غربي چابهار واقع شده است. عكس از قبرستان جن‌ها.